Er was eens een boom
Een stevige trotse hoge boom
In de tuin van de buren
Hij was mijn vriend
Die boom stond er al van toen ik hier kwam wonen
Is nog niet heel lang geleden
Maar hij was vertrouwd, hoorde erbij
Was net familie
Hij bood bescherming aan vele vogeltjes
Waar mijn poezen dan gefascineerd momenten lang naar konden staren
Vooral Tipsy, mijn tijgertje
Kon zo vol overgave naar de vogeltjes zingen
Zowel zomer als winter was hij groen
Hij verloor nooit zijn bladeren
Heel soms als het sneeuwde zag hij wit
Hij was dan echt een wijze kanjer
Bij storm en ondanks zijn dikke stam
Werd hij door de wind heen en weer geslagen
Tot onderaan zijn stam kon ik de beweging zien
Zacht gedein … maar hij stond stevig geaard
Op momenten dat ik mij vreemd voelde
Ging ik vaak aan het raam naar hem staan kijken
Kon ik in hem verdwijnen
Hij was dan mijn anker …
Altijd kon ik hem zien
Zelfs in de donkerste nacht
Als een donkere maar veilige silhouet
Was hij een symbool van stilte en van stille kracht …
Als het hevig regende in de lente of in de zomer
Werd hij groener en levendiger dan ooit
De vogels stoeiden dan in en uit de boom
Speelden verstoppertje of tikkertje …
Op een dag hoorde ik een vreemd lawaai
Ik ging kijken aan het raam en zag enkele mannen
Met kettingzagen in de aanslag
Eén van hen klom hoog in de boom
Met een menging van ongeloof en pijn
Zag ik hoe de boom van zijn takken werd ontdaan
Hij werd van zijn ledematen geamputeerd
Mijn vriend werd verminkt
Maar daar bleef het niet bij
Toen alleen nog zijn majestueuze stam naakt overbleef
Met bovenaan een kruin
Werd ook deze nog afgezaagd
Daar stond hij dan
Mijn hoge vriend
Alleen nog een hoge staak
…
Stuk voor stuk werd hij kleiner gezaagd
Tot hij klein genoeg was voor de genadeslag
Met een doffe dreun kwam hij neer, ik voelde de aarde beven
En het werd stil … tranen liepen over mijn wangen …
Mijn vriend was niet meer …
♥
(kp)
24/02/2013
De weg naar jezelf ! 