De sterren tussen de wolkjes
De hanen die beginnen te kraaien
Eerst eentje
Dan een tweede erbij
De zwartblauwe hemel
Die de dageraad aankondigt
Een zachte temperatuur
Die een warme dag laat voorspellen
Een klote migraine
Die al dagen wil doorbreken
Om uiteindelijk in de nacht
In volle intensiteit uit te breken
Het wakkert mijn ongeduld aan
Mijn prikkelbaarheid
En na een eerste reactie van ergernis
Trekt het mij naar binnen
Eén van de hanen is terug stil
Het is nog donker
De wereld is nog stil
Op een trein na die door de stilte scheurt
Het zwartblauw verandert in een diep maar lichter blauw
Aan de ene kant donkere wolken, aan de andere kant lichte
Het wolkendek wordt dichter
Haast geen sterren meer te zien
En de migraine mildert terwijl ik schrijf …
Ik word stil en rustig, ingetogen
Alles is stil …
Een nieuwe dag wordt geboren …
♥
(kp)
16/08/2013
De weg naar jezelf ! 