een zoeken … in woorden …

Een leegte
Is het een gemis?
Een in mij opkomen 
Van zij die mij diep kennen 

Een gevoel onmiddellijk herkent ?
Onmiddellijk “dismissed”
Maar toch
Aanwezig

Het is niet echt een eenzaamheid
Het is niet echt verbondenheid
Of dan toch
Maar dan anders gevoeld

Beelden van mensen
Die ik mag kennen
Op dat onwezenlijke
Toch zo wezenlijke niveau

Ik kijk naar de hemel
Nu blauw met lichte wolkjes
Daarstraks nog donker met vage sterren
De verbinding met alles diep vanbinnen herkend

Het is geen eenzaamheid of gemis
Het is die verbondenheid – weten
Gevoeld in het menselijke – dubbele
een-saam-heid

Een stille stilte
Een leegte die niet echt leeg is
Of een volte …
Een volledigheid … ?

De naakte bomen steken af tegen de hemel
Honderden takken als voelsprieten
Naakt zijn mijn antennes
Naar buiten en naar binnen gericht

Mijn voelsprieten staan op scherp
Meer dan ooit vangen ze op
Wat ze opvangen is van mij
Wat ze opvangen is van-Alles 

Weten en niet-weten
Voelen en onzegbaar
In-ziend en tegelijk blind
Want niets-wetend en tegelijk wetend …

Een leegte … 
Het is een vreemde gewaarwording …
Het voelt alsof alles uit mij verdwijnt …
Vacuum … … …

Het is vreemd
Het is niet af
Onaf
Onderweg …

Gaande …
…

Een verbondenheid 
Die zich niet in woorden of daden vertaalt
Zelfs niet in aanwezigheid
Enkel in de Aanwezigheid …

De ontmoeting vindt plaats
In het onbekende
In de sfeer van het vormloze
En het tijdloze …

In die ruimte die nergens en overal is
In dit eigenste moment dat tijdloos is
Slechts dan gevoeld
In die ontastbare verbondenheid

Gevoeld of niet gevoeld
Liefst gevoeld als ik mag kiezen
Maar ik heb niets te kiezen
Het wordt voor mij beslist

Open en naakt
Kwetsbaar en gekwetst
Gezegend en verzengd
Word ik gewaar

Bezig 
Gaande
Onaf …

Een open zijn 
Een opengebroken worden
Het is geen keuze
Het is de keuze

De gekozen keuze
Van te zijn wie ik ben
Nog lang
Voor ik er was

Toen bij die eerste ademhaling
Nee, niet die van mij
De aller allereerste
Toen al

En het is gaande
Zonder einde
Blijft het gaande
Maakt het zichzelf af

Volmaakt
Is het op zoek naar zichZelf
Zijn wij 
Op zoek naar onsZelf

Mens zijn om Heel te worden
Mens zijn om te helen
Vanuit wie we zijn
Naar onsZelf toe!

Want wij zijn het
Die Alles in ons hebben
Het Al in ons gestort
Alles is ons gegeven

Dankbaar en ontzet
Blijf ik zowel verward als helder achter
Ben ik tegelijk meester en slaaf
Ben ik Heler en geheeld

Dubbel is mijn beleving
Zowel Aards als Hemels
Beide goddelijk … … …
En ik bid …

… 
…
…
Ik bid in liefde …

Ik bid in stille liefde
Die stille liefde
Die zo ongekend is
Omdat ze gewoon ís

Niet in wat we doen
Niet in wat we zeggen
Eerder 
In wat niet kan gezegd of gedaan worden

Zo diep menselijk is ze
Zo diep …
Zo grondeloos diep
Dat ze er alleen maar gewoon kan zijn

Haast ongekend zo diep is ze
Dat we haar niet zien
Dat we haar niet voelen
Ze is zo diep als het leven zelf

Het leven met al wat het inhoudt
Leven en Dood samen
Alles! denkbaar of ondenkbaar
Alles !!

Zo is ze, die liefde
Die enige liefde …
Die helende liefde
De enige heling …

Altijd gaande …
Altijd zijnde
Aanwezigheid zelve !!
Al-tijd !

♥  _/\_

(kp) 02-02-2014