Het dondert dat het kraakt
En het regent alle tranen uit de hemel
Ze wassen alle stof en alle pijn
Van de aarde weg
De tranen zijn de balsem voor het hart
Dat teveel geleden heeft
Het zout van het leven moet vloeien
Niet vastzitten
Straks kan alles opnieuw gaan kiemen
Gevoed door het zout en het water
Gesterkt door geleden pijn
Geheeld door de traan
Een cirkel die eindeloos verdergaat
Het leven telkens weer
Gevoed en gekoesterd
Door dat wat is geweest
Nee, ik blijf niet hangen in wat was
Het is voedsel en tegelijk balsem
Het is noodzakelijk om verder te gaan
Het vruchtbare slib om in te kunnen wortelen
Warm en vol houdt het mijn wortels warm
En stevig vast
Zodat ik tegen een stootje kan
En zelfs kan genieten van de onstuimige storm
De wind door mijn haren
Herinnert er mij aan
Dat mijn wezen, mijn ziel
Wild is en vrij
Nergens aan gebonden
Zelfs niet aan mijn lijf
Zelfs niet aan mijn leven
Het reikt veeeel en veeeeel verder …
Het dondert en het kraakt
Het opent mijn hart
Maakt de weg vrij
Voor wat komen mag …
Zo buiten … zo binnen …
De natuur als spiegel voor wie ik ben
Of misschien is het omgekeerd
Zo binnen … zo buiten …
❤
Katy Pylyser – 27-02-2017
De weg naar jezelf ! 