Aan het mijmeren en aan het schrijven over de dood
Of de nabijheid ervan
De angst ervoor
Het treft mensen uit mijn onmiddellijke omgeving
Ik voel hoeveel het pijn doet
En woorden komen in mij op
afgewisseld met stilte
“Samenleven met de dood …”
Hoe voelt de dood voor mij?
Hoe ga ik om met het verlies?
Ben ik er bang voor?
Hoe leef ik ermee samen?
De dood, het klinkt zo onpersoonlijk, merk ik
Mijn relatie staat eerder tot de doden
Nog steeds mensen
Levende zielen
Voor mij is er niet echt afscheid
Want misschien niet in levende lijve aanwezig
Maar wel levend
En wel aanwezig
Dat heeft zo zijn voordelen
Maar toch ook nadelen
Want hoe rouw je om iemand die er nog steeds is
En tegelijk ook niet
Hoe ga je om met die vreemde aanwezigheid
Een aanwezigheid die moeilijk te negeren valt
Alomtegenwoordig is …
En waar ligt dan de grens tussen jij en mij in deze constante aanwezigheid?
Maar mijn gedachten gaan terug naar zij
Die het anders beleven
De dood als afscheid
“Tot de dood ons scheidt”
Het is een complex gebeuren, merk ik
Voor de ene zus
Voor de andere zo
En ieder gaat ermee om zoals hij kan
Eén ding is zeker
Het valt niet weg te denken uit het leven
Hoe hard we dat ook proberen
(En daar zijn we hier in het Westen goed in)
Hoe dan ook ligt het op ons pad
Hoe dan ook moeten we
Elk op onze eigen manier
Ermee omgaan
Fataliteit of zinvol gebeuren
Voor ieder van ons een passend antwoord
In functie van wie we zijn
Van hoe we in het leven staan
Zo heeft de dood ons veel te zeggen
Vooral over onszelf
Misschien zit dan in de dood wel
Heel erg veel leven …
Voor mij althans wel …
…
Mijmeren over de dood …
…
Katy Pylyser 05-03-2017
De weg naar jezelf ! 