Weifelend en twijfelend

Weifelend en twijfelend ga ik mijn weg
Vaak in de duisternis, de rand aftastend
Wat die weg is? Is ook onzeker
Ik kan alleen verdergaan
En zien waar het mij brengt

Al vaak heb ik mij vergist
Over wat mijn weg dan wel is
En waarnaartoe
Maar iedere stap
Was er één in de juiste richting

Ook al voelde het vaak anders
Was de vergissing niet de richting
Maar mijn aanname
Van waar die mij naartoe moest leiden
De weg is altijd alleen maar de weg

Vaak leeft er twijfel en onzekerheid in mij
Het zijn juist die twijfel en onzekerheid
Die zullen maken dat ik daar terecht kom
Waar mijn leven mij toe wil leiden
Want zekerheid biedt geen spelingsmarge

Mijn vergissingen zijn mijn leerproces
Telkens weer met mijn gezicht op de grond
Is het moeilijk om de weg te negeren 😉
Het is grappig eigenlijk
Maar soms doet het ook best veel zeer

En dan kijk ik naar buiten
En tussen het peinzen door wordt het stil
En zie ik de bomen, en de wind en de zon …
En dan weet ik het weer
Ook zij vertrouwen er op dat ze zijn waar ze moeten zijn

Ze doen hun best om dat te zijn wat ze zijn
Niet meer en niet minder
Dat geeft rust
Aan mijn vragende hoofd
“Het is goed, zoals het is!”

Alles is zoals het moet zijn
De omstandigheden zijn zo
Dat ik eruit kan halen
Wat er uit te halen valt
Als ik het maar wil/kan zien

Soms duurt het wat langer eer ik zie
Maar dat ligt niet aan de weg
Niet aan de omstandigheden
Maar aan mijn zien
Telkens wordt mij geboden wat ik nodig heb

Met geduld en met liefde
Met toewijding en met diep respect voor wie ik ben
Wordt mij dat aangeboden
Waar ik het meeste kan uithalen
Het is aan mij om juist dat te doen

Een ding heb ik ondertussen
Met de vele vergissingen die er reeds geweest zijn
Ontdekt
Het zijn niet de doelstellingen hier in het aardse
Die er echt toe doen

De te lopen weg ligt niet van A naar B
De weg loopt naar binnen
En die heeft geen eindbestemming
Tenzij eentje die oneindig ver is
En die zich steeds verwijdert … net zoals het universum blijft uitdijen

De weg naar binnen is de richting
Het doel in het oneindige is het Ene in het vele
Nooit te bereiken want ook dat Ene is op zoek …
Steeds verder groeiend …
Naar (en uit) zichzelf …

Weifelend en twijfelend
Steeds minder
Alhoewel …
Maar wel groeit mijn zekerheid en vertrouwen
In het juiste van dít moment …

❤