“Maar ik wil dat niet. Ik wil zo niet zijn !!”
We kennen het wel. Minder “sympathieke” kenmerken van onszelf die we liever niet hadden gehad, die vaak ook heel lang verborgen gebleven zijn, juist omdat we er niet trots op zijn … of die we ontkennen omdat we dat helemaal niet willen weten, en ook niet willen zijn. We hebben ze vaak ons hele leven zo goed mogelijk onderdrukt, zelfs niet geweten dat ze er waren, die nare trekjes, ontkend als we er toch een keer over aangesproken werden … tot wanneer ze ons door de juiste persoon gespiegeld kunnen worden. Dan moeten we het onder ogen zien. Dat is altijd pijnlijk, maar we kunnen er niet onderuit … toch niet als we werkelijk willen weten wie we zijn. Vaak gaan we dan op zoek naar oorzaken in het verleden, verantwoordelijken, want “het kan toch niet zijn dat dit echt bij mij hoort ! Zo ben ik niet ! Zo ben ik écht niet !!” … om het toch nog een beetje van ons af te kunnen schuiven … toch nog een beetje te kunnen blijven geloven dat het niet echt bij ons hoort.
Carl Rogers zegt het zo mooi … en zo eenvoudig:
“We cannot change, we cannot
move away from what we are, until
we thoroughly accept what we are.
Then change seems to come about
almost unnoticed.” ~ Carl Rogers, On Becoming a Person
Zo eenvoudig in enkele woorden … maar oh zo moeilijk toe te passen. Milde doch volledige aanvaarding van wie we zijn … het vraagt vaak een hele levensweg … en meer …
Afbeelding: Carl Rogers – artiest onbekend
De weg naar jezelf ! 