Geschreven naar aanleiding van het lezen van een stukje in
“Herinneringen, Dromen en Gedachten” van Carl Gustav Jung … één woord, het woordje “geheim” waar Jung het over heeft, veroorzaakt dan een opening naar de diepe innerlijke dimensie in mezelf en dan vloeien de woorden als vanzelf …
Het geheim
Geraakt
In het diepste van mijn zijn
Een geheim
Dat geen woorden vermag
Een gevoel
Onzegbaar
Een diepte
Onpeilbaar
Doch aanwezig
Wezenlijk en van levensbelang
Al de rest
Overbodig, onecht
Een geheim
De essentie
Ondeelbaar
Doch overall
Zeldzaam
Is diegene die het mee kan voelen
Niet onmogelijk
Maar oh zo zeldzaam
Dankbaar
Doch in pijn
Is de beleving
Van zulke diepte
Ik kan alleen maar zijn die ik ben
Voelen en ervaren
Delen en geven voor wie ontvangen kan
De zielen sowieso
Verbonden
In een onmogelijk delen
De wortels zo diep
Te diep !?
Nooit te diep voor mij
Moeilijk en ijl
Zwaar en haast onleefbaar
Maar het enige echte leven
Hier stik ik
Hier sterf ik ieder moment
Daar leef ik, overleef ik
Omwille van het geheim
Het geheim wil leven
Leven, doch niet onthuld
Want alleen dan
Is het echt !
Onkenbaar mysterie
Levende mist
Ondoordringbaar
Doch alomtegenwoordig
De zon kan er niet bij
Te dicht is de mist
Alleen van binnenin
Kan daar het licht schijnen …
Katy Pylyser – 18-09-2016
De weg naar jezelf ! 