“Soms heeft het noodlot veel weg van een lokale zandstorm die alsmaar van richting verandert. Je doet een stap opzij om hem te ontwijken. Maar dan gaat de zandstorm ook opzij in dezelfde richting als jij. Je gaat dus nóg eens opzij – en de zandstorm ook, weer in dezelfde richting als jij. En dat herhaalt zich keer op keer, als een danse macabre met de Dood voor de dageraad. Die zandstorm is namelijk niet zomaar even uit de verte aan komen waaien. Nee, die zandstorm ben jij. Iets binnen in jezelf. Het enige wat je kunt doen is eraan toegeven: stap recht die storm in, dek je ogen en oren goed af, zodat er geen zand in komt, en baan je er voetje voor voetje een weg dwars doorheen. Misschien is daar zon, maan noch richting; misschien bestaat er zelfs geen normaal soort tijd. Er is alleen zand, hemelhoog opwervelend zand, wit als verpulverd gebeente. Probeer je zo’n zandstorm voor te stellen. “
~ Haruki Murakami, uit “Kafka op het strand”
De weg naar jezelf ! 