Ik mocht gisterenmiddag weer een paar werkstukken van studenten lezen. De werkstukken zijn geschreven naar aanleiding van een college wat ik een tijd geleden gaf. De studenten moeten een zeker aantal werkstukken per studiejaar schrijven en mogen daarbij zelf kiezen aan de hand van welk college zij dat willen doen. De docent weet dus niet of en hoeveel werkstukken er voor dat welbepaald college zullen moeten/mogen gelezen worden. Ik ben telkens weer blij verrast wanneer ik een mailtje ontvang met een of meerdere werkstukken om na te lezen. Dan voel ik me dankbaar en vereerd dat mijn college de student heeft weten te inspireren om een werkstuk te gaan schrijven.
Toen ik zelf nog studeerde schreef ik het liefst werkstukken waarvan de opdracht veel ruimte en openheid liet om daar zelf een heel persoonlijke invulling aan te geven. Dat waren de werkstukken waar ik het meest aan had. Dan liet ik me in mezelf wegzakken tot wanneer iets zich als vanzelf aandiende en daar ging ik dan verder in mezelf en al schrijvend op doorspitten. Op die manier ging het spitten zelf richting geven aan het schrijven en was het schrijven de spade die me telkens dieper bracht. God, wat hou ik van die manier van schrijven !!! Het schrijven gebeurt dan als vanzelf, zodat ik zelf, vaak met verbazing en verwondering mag ontdekken wat er zich in mij ont-dekt, wat er zich in mij bloot geeft en zich aan mij toont.
Het nalezen van de werkstukken herinnert mij aan die tijd. Wat hield ik van die werkstukken schrijven !!! En wat zijn ze belangrijk en bepalend voor mij geweest !!! Al was het zeker niet altijd makkelijk … maar wel zooo verrijkend (en verreikend).
Met een warme gloed in mijn hart lees ik nu de werkstukken van mijn studenten, wetend wat het voor hen kan betekenen 🙏❤😊
© Katy Pylyser – 21 oktober 2021
De weg naar jezelf ! 
Dit doet mij denken aan de beste tip die ik kreeg voor mijn master scriptie: zoek een onderwerp wat je Echt Heel Erg Leuk Vindt. Dat deed ik. Ik werkte er met plezier 6 maanden aan, anderen waren na een maand al thesis-moe, haha!
LikeGeliked door 1 persoon
Hoi Samantha, dat was echt wel de beste tip die je kon krijgen !!! Toen ik mijn master scriptie schreef had ik er met plezier nog een jaartje extra aan gewerkt !! Idem met mijn eindscriptie voor mijn studie tot Transpersoonlijk counselor, het stroomde letterlijk uit mij (eens de tijd er rijp voor was).
LikeGeliked door 1 persoon
Haha, herkenbaar! Ik hoorde om mij heen alleen maar gezeur en gemopper van medestudenten. Ik vond het juist bijzonder om te zien wat er allemaal uit mijn onderzoek kwam. Ik weet zelfs nog dat ik mijn thesis ging inleveren, een uur voor de deadline of zo, en langs een computerlokaal liep waar nog menig student hard aan het typen was… Ik had er ook een heel mooi cijfer voor gekregen, maar het was ook zo leuk om te doen, haha. Mijn bachelor scriptie was een ander verhaal… Misschien dat die ervaring + die waardevolle tip mij wijzer maakten 🙂
LikeLike