In de inleiding omschrijft James Hillman emoties en gevoelens als “begrijpelijke landschappen van stemmingen”, begrijpelijke landschappen van het gemoed. Hoe poëtisch is dat ! maar ook hoe begrijpelijk en hoe anders voelt dat aan dan wanneer we meegesleurd worden door emoties en gevoelens die we alleen maar kunnen ondergaan. Het voelt anders, maar het is daarom niet anders, en toch … het voelt alsof het een heel ander perspectief biedt voor de beleving ervan …
Vanuit dat perspectief kunnen we misschien rustiger aanschouwen wat emoties en gevoelens ons proberen te brengen, en kunnen we ze misschien ook rustiger gewoon laten zijn; kunnen we ze de kans geven om duidelijkheid te brengen daar waar ze eerst alleen maar overweldiging brachten; kunnen we ernaar kijken zoals we naar een landschap kijken, er de schoonheid van zien, het innige, het unieke, het eigene, kunnen we ons stil laten raken en de emotie in een soort van meditatieve aanvaarding laten zijn, het aanschouwen, het doorvoelen, het tot ons laten spreken in een taal die niet met woorden te vatten is maar eerder met de beelden van het landschap vol leven, intensiteit, echtheid en betekenis … en vol diepe symboliek, zoals de taal van de ziel.
Zeker niet het meest toegankelijke werk van James Hillman om te lezen, desalniettemin zeker het lezen waard (zoals alle werken van James Hillman) voor wie geboeid is door het complexe innerlijke beleven van de mens.
© Katy Pylyser 15-01-2022
De weg naar jezelf ! 