Droombeelden kunnen heel bevreemdend zijn, soms ook echt beangstigend als het om een nachtmerrie gaat, maar ik geloof dat dromen altijd een constructieve, helende, groeiende intentie/functie hebben. Daarom kan het handig zijn om een praatje te maken met je droombeelden want ook al zien ze er schrikwekkend uit, hun intenties zijn meestal niet kwaadaardig. Integendeel zelfs.
Ik heb de laatste tijd veel nare dromen. Ik onthoud ze niet allemaal maar deze is mij wel bijgebleven. Vorige vrijdagnacht droomde ik deze droom:
Een wielrenner komt “per ongeluk” in tegengestelde richting op een drukke snelweg terecht. De commentator van de wedstrijd waaraan de wielrenner blijkbaar deelnam is vaag op de achtergrond te horen en is hoorbaar in shock en zeer bang dat de wielrenner aangereden zou worden. De commentator laat vermoeden dat de wielrenner een verkeerde afslag moet genomen hebben en zo op de snelweg terecht gekomen is. De wielrenner kan niets anders dan proberen om de auto’s te ontwijken en het lukt hem ook om met een paar plotse manoeuvres een aantal auto’s te ontwijken en een aanrijding te voorkomen. Zo goed en zo kwaad als het kan maar ook vastberaden fiets de wielrenner verder door het snelle verkeer tot wanneer een auto vanuit een tunnel tevoorschijn komt. De wielrenner kan de auto niet tijdig uit de donkere tunnel zien aankomen en de auto kan de wielrenner niet zien aankomen van in de donkere tunnel … de wielrenner wordt frontaal aangereden.
Ik ben in de droom van op een zekere afstand rechtstreeks getuige van het hele gebeuren. Bij de aanrijding breng ik in shock mijn handen voor mijn ogen en begin te huilen. De commentator blijft vaag op de achtergrond hoorbaar en ik heb het gevoel dat hij naar mij toe komt. Dan word ik wakker.
Het beeld van de aanrijding staat mij nog duidelijk voor de geest. Het is een apart beeld, niet alleen omwille van de ernst van het gebeuren maar ook omdat het beeld helemaal niet realistisch is. Het geheel, de hele droom had iets weg van een cartoon. Een beetje zoals de tekenfilms van vroeger. Zo ook de aanrijding: het beeld van de wielrenner had iets van een zwart/wit silhouet dat aan de voorzijde van de auto bleef plakken, zoals je dat wel eens ziet bij auto’s die een deukje hebben en waar zo’n grappige sticker op aangebracht werd.
De droom is mij duidelijk bijgebleven en ik moet er al een paar dagen regelmatig aan denken. Ik snapte er helemaal niets van. Ik heb niets met wielrennen. Was het een waarschuwing voor iets ergs wat te gebeuren staat? Het hield me danig bezig. Ik heb hem pas gisterenmiddag genoteerd in mijn droomdagboek, nadat het betekenis voor me kreeg.
Terwijl ik gisterenmorgen aan het douchen was kwam de droom weer in mijn gedachten. Plots dacht ik: Ik ga het aan de droom zelf vragen … want ieder beeld uit je eigen droom is een stukje van jezelf.
Ondertussen al uit de douche en mijn haren aan het drogen … ik beslis om in gesprek te gaan met de wielrenner uit mijn droom. Dan gaat alles heel snel: de wielrenner zegt dat hij weet waar hij naartoe gaat en dat hij geen verkeerde afslag heeft genomen. “Er is wel wat tegenkanting ja, ik moet er mijn aandacht en focus bij houden”, zegt hij … en plots wordt alles duidelijk !!! Ik ben de wielrenner en ik weet waar ik heen ga/wil. Anders dan de andere wielrenners in de race ga ik mijn eigen weg en dat is er eentje met obstakels want ik ga tegen de “algemene” richting in. De auto’s zijn ook stukjes van mijzelf. Zij zijn mijn innerlijke obstakels die ik gaandeweg beter en beter kan ontwijken of opvangen of anticiperen … maar dan komt een auto uit de donkere tunnel. De donkere tunnel staat voor mijn diepe onderbewuste, deze obstakels ken ik nog niet (zo goed) en kunnen zomaar zonder verwittigen naar de oppervlakte komen en voor een aanrijding (confrontatie met mezelf) zorgen. En daar lig ik dan weer tegen de vlakte !!! Dan ben ik voor een tijdje als bevroren, bewegingsloos, krijg ik niets gedaan. Dan blokkeer ik mezelf … onbewust.
Ikzelf ben ook aanwezig in de droom maar als toeschouwer. Als ik mijn handen voor mijn ogen houdt kan ik niet zien. Wat van mezelf kan of wil ik nog niet voldoende zien? is de vraag die ik mezelf kan stellen. Sommige obstakels, blokkades, overtuigingen, gevoelens over mezelf zijn zo hardnekkig, maar ook zo “gewoon” dat ik ze niet (altijd) zie. Anderzijds zijn er nog onbewuste aspecten van mezelf die ik nog moet/maf ontdekken en die zomaar plots vanuit het onderbewuste naar boven kunnen komen. Die vragen dan dwingend om gezien te worden.
Zo af en toe eens duchtig wakkergeschud worden door een nare droom kan wel eens handig zijn om zo mezelf weer eens dieper te ontmoeten.
Was het dan eigenlijk wel een nare droom ???
Ik ben er alvast heel blij mee … en ben ook mezelf dankbaar dat ik met die wielrenner ben gaan praten … en met de auto die uit de tunnel kwam … en met mijn eigen zelf in de droom. De commentator trouwens was de stem van mijn innerlijke twijfel.
Heb jij wel eens nare dromen? Probeer eens in gesprek te gaan met je droombeelden !!
© Katy Pylyser
De weg naar jezelf ! 