Blog

“We are in need of light. Of lights we have enough—will-o’-the-wisps—but too little light. How dark is the path of a man when he reaches the new world, the world in between! Beyond us there is unending darkness. Where is this “beyond”? Probably deep in ourselves.” ~ uit Carl Gustav Jung, The Black Books, Book 3, p. 37.

Soms, en met hele periodes die soms wel maanden kunnen duren, word ik getrokken naar het donkere, het indiep stille, het sombere, de eenzaamheid … Het valt mij op dat de herfst dat perfect symboliseert, meer nog dan de winter. De winter is eerder stil(staand). De herfst daarentegen is een actief trekken, een zuigen naar binnen toe. Ik ben dan waarschijnlijk ook niet toevallig in de herfst geboren. Gisteren was ik jarig. Zoals zovele verjaardagen voorheen heb ik die dag helemaal alleen doorgebracht, met wisselend gemoed … zoals een herfstdag zou je kunnen zeggen, deels somber, deels zonnig, deels stormachtig … maar toch ook niet ongelukkig – het daagde mij dat dat wel bij me past.

De laatste dagen word ik weer naar Jung getrokken, naar zijn Zwarte (dag)Boeken, en God, wat zijn ze donker !!! Toch trekken ze mij en fascineren ze mij. Ik voel me diep aangesproken en geraakt. “Herkenning” is het woord dat bij mij bovenkomt.

Vanmorgen lees ik opnieuw in de Zwarte Boeken en lees het bovenstaande stukje.

Ja, de wereld is vol licht, maar het zijn dwaallichtjes. Het échte licht zit vanbinnen en hebben we zelf te ontdekken, door onze eigen donkerte heen. De Iraanse mystici schreven daar eeuwen geleden al over. Ze noemden het het innerlijke noorderlicht, onze innerlijke poolster waarop we ons te oriënteren hebben om onszelf (terug) te vinden in een wereld vol dwaallichtjes.

© Katy Pylyser – 27 oktober 2021

Art : Will-o-the-wisp and snake – Hermann Hendrich 1823

(De slang staat symbool voor verandering, transformatie, maar de slang is ook niet zonder gevaar – transformatie is een moeilijke tijd – in de achtergrond de ruïnes, plaats bij uitstek voor eenzaamheid en bezinning)

Ik mocht gisterenmiddag weer een paar werkstukken van studenten lezen. De werkstukken zijn geschreven naar aanleiding van een college wat ik een tijd geleden gaf. De studenten moeten een zeker aantal werkstukken per studiejaar schrijven en mogen daarbij zelf kiezen aan de hand van welk college zij dat willen doen. De docent weet dus niet of en hoeveel werkstukken er voor dat welbepaald college zullen moeten/mogen gelezen worden. Ik ben telkens weer blij verrast wanneer ik een mailtje ontvang met een of meerdere werkstukken om na te lezen. Dan voel ik me dankbaar en vereerd dat mijn college de student heeft weten te inspireren om een werkstuk te gaan schrijven.

Toen ik zelf nog studeerde schreef ik het liefst werkstukken waarvan de opdracht veel ruimte en openheid liet om daar zelf een heel persoonlijke invulling aan te geven. Dat waren de werkstukken waar ik het meest aan had. Dan liet ik me in mezelf wegzakken tot wanneer iets zich als vanzelf aandiende en daar ging ik dan verder in mezelf en al schrijvend op doorspitten. Op die manier ging het spitten zelf richting geven aan het schrijven en was het schrijven de spade die me telkens dieper bracht. God, wat hou ik van die manier van schrijven !!! Het schrijven gebeurt dan als vanzelf, zodat ik zelf, vaak met verbazing en verwondering mag ontdekken wat er zich in mij ont-dekt, wat er zich in mij bloot geeft en zich aan mij toont.

Het nalezen van de werkstukken herinnert mij aan die tijd. Wat hield ik van die werkstukken schrijven !!! En wat zijn ze belangrijk en bepalend voor mij geweest !!! Al was het zeker niet altijd makkelijk … maar wel zooo verrijkend (en verreikend).

Met een warme gloed in mijn hart lees ik nu de werkstukken van mijn studenten, wetend wat het voor hen kan betekenen 🙏❤😊

© Katy Pylyser – 21 oktober 2021

Voor de droombabbel van deze week neem ik jullie mee naar de alchemie, en meer bepaald naar de alchemist en zijn werkplaats, daar waar het Grote Werk gebeurde.
Ik wil het in deze rubriek namelijk af en toe hebben over enkele kenmerken, alchemistische ingrediënten zou je het ook kunnen noemen, waar de alchemist over beschikte en die voor droomwerk ook bijzonder belangrijk zijn.
Het eerste kenmerk of ingrediënt waar ik het in deze rubriek wil over hebben is “Betrokkenheid”. Bij het woordje betrokkenheid komen er bij mij spontaan de woorden toewijding en investeren naar boven. Hoe meer je er in steekt, hoe meer je er uit haalt. Als ik even google staat er bij Betrokkenheid het volgende te lezen: je ergens mee verbonden voelen, je ergens voor inzetten. Er staat ook “medeplichtig” te lezen … en ik voel een glimlach opkomen, want “mede” en “plicht” hebben natuurlijk met verbondenheid en met inzet te maken, ook al heeft het woordje “medeplichtig” vaak een eerder negatieve connotatie.
De alchemist leefde voor het Grote Werk. Hij was volledig betrokken bij het hele gebeuren in het alchemistische vat en wilde elke verandering kunnen waarnemen, rechtstreeks kunnen meemaken. Hij sliep op een stoel of op een zak met stro in zijn laboratorium en sliep ook vele nachten helemaal niet want stel je voor dat hij iets van de transformatie in het grote vat zou missen !!! Het Grote Werk was zijn levensmissie !!! De alchemist zocht, in zijn zoektocht naar de formule om goud te maken, eigenlijk naar het Geheim, de Kern van alles wat is… hij wilde dat mysterie ontrafelen … in dat proces, de vele teleurstellingen, het vele vallen en opstaan kwam hij vooral zichzelf tegen …
We zouden bij droomwerk en bij de ontdekking van onze innerlijke dimensies en eigenheid ook kunnen spreken van het Grote Werk. Het is ook een zoeken naar onze meest eigen eigenheid en kern. Diezelfde betrokkenheid is hier evenzeer van essentieel belang, onontbeerlijk zelfs. In dat opzicht zijn we allemaal alchemisten, tenminste als we, zoals dat voor mij het geval is, geboeid en gefascineerd zijn door de innerlijke mens.

© Katy Pylyser – 20 oktober 2021

Collage : © Katy Pylyser – Salomon’s Dream

Welkom bij het Transpersoonlijk LeesCafé !
Vandaag breng ik jullie een (of twee) leestip(s) en een stukje over waarom psychologische realiteit vaak (meestal) niet te “bewijzen” valt en waarom dat ook niet hoeft.
Vooral wanneer het gaat om spirituele ervaringen (of bovenbewuste ervaringen zoals Roberto Assagioli (1888 – 1974) ze noemt, een term die ik zelf ook vaak gebruik) heeft de klinische psychologie of de psychiatrie het vaak moeilijk want die ervaringen zijn moeilijk en vaak zelfs helemaal niet (wetenschappelijk) te staven.
Roberto Assagioli zegt op eenvoudige maar krachtige wijze het volgende hierover: “Maar de werkelijkheid van het bovenbewuste hoeft niet te worden aangetoond; zij is een ervaring en zij vormt, wanneer wij ons daarvan bewust worden, een van die ‘bewustzijnsfeiten’, zoals Bergson ze zo mooi genoemd heeft, die zelf het vanzelfsprekende bewijs van hun bestaan vormen. Het is een directe ervaring, zoals men een kleur, een geluid, een gevoel kan ervaren. De gewaarwording van rood of groen, van vreugde of verdriet kan of hoeft niet te worden ‘aangetoond’; voor wie die gewaarwording uit ervaring kent, zijn ze een psychologische realiteit.” ~ uit Roberto Assagioli, transpersoonlijke Ontwikkeling, p. 23.
Het klinkt zo eenvoudig … en toch …
Georges Bataille (1897 – 1962) schrijft dat “de ervaring zelf de autoriteit is”!!! ~ uit Georges Bataille, De Innerlijke Ervaring, p. 82.
Hoe mooi is dat !!! Toch blijft het aartsmoeilijk. Niet zelden worden de ervaringen verzwegen uit angst dat men niet geloofd wordt, en gaat men er zelfs zelf aan twijfelen. Ik heb mezelf ook meer dan eens afgevraagd of ik niet gek werd. Hier is moed voor nodig (alle valse nederigheid ten spijt) en het nemen van de eigen verantwoordelijkheid voor wie men is.
De ervaring zelf is de autoriteit !!! Ik herhaal het nog maar even … voor eenieder die wel eens aan zijn of haar eigen ervaring twijfelt … en ook voor mezelf !!! 🙂😏

© Katy Pylyser – 14 oktober 2021

Een 12-tal jaren geleden kocht ik de 10-delige uitgave van Jungs werk, uitgegeven door Lemniscaat. De reeks heeft altijd een mooie plek gehad in mijn bibliotheek, naast vele andere boeken over Jung. Ik moet eerlijk toegeven dat ik ze niet allemaal gelezen heb 😏
Later kwam er het Rode Boek bij, het Liber Novus van Jung (die ik al wel verschillende keren heb gelezen), en nu recentelijk ook een digitale versie van de Zwarte Boeken.
Een 10-tal jaar terug gebeurde er iets bijzonders: Ik wilde mijn boekenkasten anders schikken in de woonkamer en maakte de kasten daarvoor eerst leeg. Ik plaatste in eerste instantie de boeken nog willekeurig terug in de boekenkasten met het idee om ze later beter te rangschikken. Dat deed ik ook met de 10-delige reeks van Jung. Ze stonden wel bij elkaar maar niet in volgorde van 1 tot 10. Ik ging even op de bank zitten om een momentje rust te nemen en keek naar de boeken. Tot mijn grote verbazing zag ik een figuur, het gezicht van een vrouw, in de ruggen van de boeken van Jung. Ik kon mijn ogen niet geloven en checkte even of de boeken misschien wèl op volgorde stonden, voor het geval dat het misschien wel zo bedoeld was. Nee, de boeken stonden volledig willekeurig qua volgorde.
Ik ging weer even zitten om te kijken of ik het nog steeds zag … en inderdaad, ik zag het nog steeds.
Mijn moeder was er die dag ook. Ik had haar gevraagd of ze me kon komen helpen. Ik weet het nog heel precies: ze was in de keuken met iets bezig. Ik vroeg haar of ze even naast me wilde komen zitten om te kijken of zij het ook kon zien. Mijn moeder zag het ook. Ze vond het zelfs een beetje creepy.
Ik heb de boeken nooit meer in een andere volgorde gezet. Ik vond het zo bijzonder !!! Het leek wel een teken, zo voelde het ook voor mij … en nu nog steeds 🙏
Later, tijdens mijn studie tot transpersoonlijk en archetypisch counselor, inspireerde de figuur mij voor de titel van een soort van eindwerkje dat we moesten maken aan het einde van het 1ste jaar: De Stille Schreeuw … met daaronder een foto van de boeken met het gezicht.
© Katy Pylyser – 4 oktober 2021

Foto: Het gezicht is het best zichtbaar als je een beetje van op afstand kijkt, centraal tussen de twee albasten potten.

In de DroomBabbel van deze week wil ik het hebben over dat ene beeld in een droom dat door de dromer altijd overgeslagen wordt:
Bij het werken aan een droom is het altijd nuttig om goed te luisteren naar waar de dromer het NIET over heeft. Heel vaak is er op z’n minst één beeld in de droom waar de dromer niet blijft bij stilstaan, dat steeds weer over het hoofd wordt gezien, waarvan de dromer zegt: “Oh ja maar dat is niet van belang, of dat is omdat … ” en dan een onbelangrijk, al te voor de hand liggende verklaring geeft … en zo dat ene beeld onbewust steeds weer ontwijkt, aan de kant schuift als niet relevant.
In dat ene beeld, wat telkens ontweken wordt of terzijde geschoven wordt, zit vaak heel bijzondere informatie verscholen, informatie over iets waar de dromer het bewust of onbewust niet wil over hebben … en zoals ik van mijn leertherapeute leerde: daar waar de weerstand, bewust of onbewust, het grootst is ligt vaak de kern van een problematiek … en daarachter ligt dan weer heel vaak (zo niet altijd) een ware schat begraven. Deze schat heeft altijd te maken met een diepe, zeer belangrijke kwaliteit van de dromer die ooit ondergedoken is om zich te beschermen. Ooit is die kernkwaliteit diep gekwetst geweest en heeft die zich teruggetrokken om zichzelf te beschermen.
Wanneer dat beeld, dat naar die kernkwaliteit verwijst, in dromen naar boven komt is dat als het ware een signaal. Het is dan tijd om die kernkwaliteit weer meer ruimte te gaan geven, er bewust mee bezig te zijn, het te laten ontwaken uit die diepe winterslaap en opnieuw te laten ontluiken en te laten openbloeien.
Zo heeft een droom altijd een welwillende en uitnodigende elan in zich. Aan ons om er naar te luisteren: “What you seek is seeking you.” ~ Rumi
Tot volgende week voor een nieuwe DroomBabbel 😊🙏❤

© Katy Pylyser – 12 oktober 2021

Normaal zou ik op dinsdag een stukje DroomBabbel posten, maar onderstaande blogpost legt uit waarom dat niet gebeurde … toeval wil dat ik vannacht wel een heel gepaste droom had waar ik vandaag wel iets over kan schrijven:
Ik had vannacht een heel passionele, intieme, erotische droom … ik bespaar jullie de details 😏 die ik zelf trouwens al niet meer zo goed weet.
Jullie hebben vast ook al wel een keertje zo’n droom gehad waar je dan misschien wel een beetje ondersteboven van wakker wordt (of net niet). Ga dan niet teveel op google zoeken wat het allemaal kan betekenen want dan kom je er waarschijnlijk heel erg bedrogen uit.
Bij een droom is het belangrijk om heel erg dicht bij je eigen diep beleefte gevoel en werkelijkheid van het moment te blijven. In mijn geval, zoals jullie in vorige post kunnen lezen, geraakte ik deze week mezelf een beetje kwijt in alle “moetens” die onverwacht op me afkwamen.
Ik werd vanmorgen ook met zo’n vreemd gevoel wakker, van wat kan die droom me nu willen duidelijk maken. Ik ging ook even googelen 🤓 en werd er niet wijzer van. Ik dacht wat een onzin allemaal. Hier kan ik mezelf helemaal niet in terugvinden. Tot wanneer ik de vorige post schreef en het me ging dagen: net zoals de woorden van eergisteren kreeg ik via mijn droombeelden vannacht de reminder om vooral dicht bij mijn eigen diepe, meest intieme passies te blijven en mezelf niet te verliezen in de buitenwereld.
Met andere woorden: je dromen herinneren je er altijd aan wie je ten diepste bent, zij het dan op symbolische wijze. Leer daarom je meest eigen taal kennen, de taal van je dromen – de taal van wie je ten diepste bent. 🙏❤
Tot volgende week voor een nieuwe DroomBabbel 😊🙏

© Katy Pylyser – 8 oktober 2021

Foto: Rehina Sultanova on Unsplash

Deze week werd onverwacht heel druk en chaotisch … voeg daar nog een paar slechte nachten aan toe en dan heb je de perfecte ingrediënten voor … migraine 😞 ❗️❗️❗️ Teveel stress ❗️❗️❗️
Ik wist dat ik over mijn grens ging deze week. Ik wist het heel goed. Niet voor niets kwamen deze woorden eergisteren in mij naar boven:
Het moeten kan nooit winnen
Van het willen diep vanbinnen.
Ik wist het maar al te goed dat ik over mijn grenzen ging.
Na een paar keer een zware burn-out te hebben gehad weet ik dat ik mijn grenzen heel goed moet bewaken. De balans tussen inspanning en rust is zeer delicaat en kan zomaar door omstandigheden die je niet altijd in de hand hebt verstoord worden en dan tuimel je resoluut weer de dieperik in. Mijn lichaam dwingt me dan gewoon tot rust. Migraine is dan ook voor mij een zeer doeltreffend alarmsignaal. Ik zou in zekere zin durven stellen dat ik er zelfs dankbaar om ben. Veel mensen begrijpen dat niet: “Je wil daar toch van af van die migraines !!!” Uiteraard zijn die migraines erg lastig, maar ze zorgen er wel voor dat ik niet nog meer over mijn grenzen kan gaan. Ze zijn mijn “garde-fou”, mijn vangrail in het Nederlands, al vind ik de Franse uitdrukking nog zoveel sprekender !!! 🤪😏

© Katy Pylyser – 8 oktober 2021

Tekening: Migraine – Katy Pylyser

Mijn van A tot Z’tje van vandaag is Diep, Intens, Gevoeld en Doorvoeld, Empatisch … Kwetsbaar, Dankbaar … en nog zoveel meer Onzegbaars:

“Ik weet niet of ik er al helemaal klaar voor ben”, zegt ze
“Om dat schuifje nu al open te maken”
Mijn hele wezen gaat trillen als ik de emotie van mijn cliënte voel
Haar triggers worden geraakt en tegelijkertijd ook die van mij.
Het valt mij op hoe heftig mijn wezen reageert !!!
Alsof ik voorvoel hoe het voor haar zal zijn.

Ik weet natuurlijk als geen ander hoe het voelt
Ik herinner me nog hoe ik me voelde
Toen ik zelf voor het eerst de praktijkkamer van mijn leertherapeute binnenkwam
Ik herinner me nog de angst …
Wist ik veel wat mij te wachten stond
Wat ik allemaal zou ontdekken … hier … diep vanbinnen

Ik had de nacht ervoor een bijzondere droom:
Ik droomde dat ik haar praktijkkamer binnenstapte en dat ik mij helemaal uitkleedde …
Daar stond ik dan … helemaal naakt
Ik vertelde de droom ook aan mijn leertherapeute
Wat ik heel sterk vond van mezelf want ik schaamde er mij wel om
Maar ik zou helemaal eerlijk zijn !!!

Het zou jaren duren eer ik de droom begreep:
Ik zou mezelf helemaal blootgeven …
Wat ik ervoor terugkreeg is met geen woorden te beschrijven
Het allermooiste en meest kostbare geschenk:
Mezelf !!!
Toch was de weg lang en moeizaam … ja, zelfs levensgevaarlijk – zo voelde het …

Ik wens mijn cliënte hetzelfde geschenk
Dat ze alle rijkdom in zichzelf mag ontdekken
Op haar eigen manier – op haar eigen ritme
En in volledige aanvaarding
Zichzelf mag zijn
En zichzelf ten volle mag beleven

Zo’n beleving is intens
Vol
Machtig
Prachtig
Overweldigend
Liefdevol en liefhebbend
Zinvol
Overlopend
Gevend
Heel(end) … en nog zoveel meer

En ik … in dit diep voelen
In dit diep meevoelen met mijn cliënte
Voel me nu
Kwetsbaar …
Dankbaar …
Mezelf …

© Katy Pylyser 29-09-2021

Met diep gevoelde dank aan al mijn cliënten, aan mijn leertherapeute en … aan mezelf.

In deze rubriek wil ik jullie wekelijks iets vertellen over droomwerk. Soms al eens een weetje over dromen en soms al eens iets wat mij getroffen heeft of opgevallen is tijdens het werken met de Droomgroep – die telkens op maandagavond doorgaat – vandaar dat ik deze DroomBabbel op dinsdag houd 😉
Dromen zijn beelden die geproduceerd worden door ons onderbewuste, tenminste zo zie ik het. En die beelden kunnen ons iets vertellen over ons onderbewustzijn, dat deel van ons bewustzijn waar we niet gemakkelijk bij kunnen omdat we in ons dagbewustzijn vooral naar buiten zijn gericht … (heel simpel gezegd want het is wel wat complexer dan dat). Dromen zijn een soort van poort, of een bruggetje naar het onderbewuste.

Vandaag een weetje en een quote om even bij stil te staan:
We dromen allemaal elke nacht, tot wel 2 uur lang of we het ons nu herinneren of niet en kunnen tot wel 7 dromen per nacht hebben. Vaak herinneren we onze dromen niet, maar als we het wel nog weten bij het wakker worden is het handig om het heel snel op te schrijven (of in te spreken op je smartphone of iets dergelijks) want ook dan is de kans groot dat we de droom of het droombeeld dat we ons net nog herinnerden heel snel toch ook weer kwijt zijn 🤪 Zo vluchtig en ongrijpbaar zijn droombeelden.

James Hillman schrijft in zijn boek “Archetypal Psychology” dat we eerder op zoek moeten gaan naar de dromer in de droombeelden, in plaats van op zoek te gaan naar de droombeelden in de dromer.
Met andere woorden, laat de droombeelden je vertellen over die aspecten van jezelf waar je je zelf nog niet zo bewust van bent.
Dromen geven je dus de kans om jezelf beter te leren kennen en zo vollediger en bewuster jezelf te kunnen zijn.
En daar word ik dan weer heel blij van 😊🙏😃❤

Tot volgende week voor weer een DroomBabbel 😃😏
© Katy Pylyser